مروان بن محمد( نام کامل به عربی: مروان بن محمد بن مروان بن الحکم بن أبی العاص بن أمیه) آخرین خلیفه اموی در دمشق بود، که پس که پسرعمویش ابراهیم بن ولید به خلافت نشست؛ او از سال 744 میلادی تا زمان کشته شدنش در سال 750 میلادی فرمان راند. او پیشتر، فرماندار ارمنستان و آذربایجان بود. او در طول دوران خلافتش، با ضحاک بن قیس، رهبرخوارج و نیز سلیمان بن عبدالملک در عراق درگیر بود. در اردن، ثابت بن نعیم جذامی علیه وی شورید. مروان این شورشها را سرکوب کرد، و فرماندار دیگری را برای عراقین برگزید. سفاح، عموى خویش عبد الله بن علی را به سوى شام فرستاد تا نیروهاى اموى را از بین برده و مروان را از میان بردارد. مروان در ذى حجه سال 132 در میدان جنگ کشته شد، و خلافت اموى از سرزمینها شرق برچیده شد، گرچه این حکومت در اندلس باقى ماند.
مروان پسر حکم و نوهٔ امیه (زاده ۲ هجری در مکه، درگذشته ۶۴ هجری در دمشق) چهارمین خلیفه امویان و هشتمین خلیفه بود.
وی در زمان خلافت عثمان وزیر و مشاور او بود. پس از کشته شدن عثمان با هواداری از عایشهبر علیه علی پسر ابوطالب به نبرد پرداخت وپس از شکست خوردن اسیر گردید. ولی از سوی علی بخشیده شد و به شام پیش معاویه پسر ابوسفیان رفت. وی پس از مدتی طولانی در سال ۶۴ هجری به خلافت رسید و سلسله آل مروان را که طبقهٔ دیگری از بنی امیه است را تأسیس کرد و سرانجام پس از ۱۰ ماه خلافت توسط همسر و کنیزانش کشته شد
منبع :ویکیپدیا
معاویه پسر یزید نام کامل وی (معاویة بن یزید بن معاویة بن ابی سفیان بن حرب) معروف به معاویه ثانی سومین خلیفه اموی بود که پس از مرگ یزید پسر معاویه به خلافت رسید. او پس از به خلافت رسیدن به بدگویی از شیوه پدرش یزید و پدربزرگش معاویه اوّل پرداخت و خود نیز بعد از چهل روز از خلافت کناره گیری کرد و بعد از ۲ یا ۳ یا ۴ ماه مرد و به احتمال زیاد مسموم شده و کشته شد.
وی پس از این که حقیقت و ذات خلافت خویش را دریافت تصمیم به کناره گیری گرفت. وقتی وی به پای منبر رفت، پس از حمد و ستایش خداوند این سخنان را ایراد کرد: مردم خلافت حقسجاد است، من و پدر و جدم غاصب بودیم. سپس از منبر به طرف خانه رهسپار شد و درب خانه را بر روی مردم بست. معاویه چهل روز از خانه بیرون نیامد و شورا مروان پسر حکم راخلیفه قرار داد. مروان با مادر معاویه (زن یزید) ازدواج کرد و بعد از چند روز در سال ۶۸۴ میلادی معاویه به دست وی مسموم و کشته شد.