تاریخ ایران و جهان
امپراطوری های بزرگتاریخ ایران و جهان
امپراطوری های بزرگمحمود دوم
محمود دوم
| محمود دوم | |
|---|---|
| سلطان امپراتوری عثمانی | |
 نگاره‌ای از سلطان محمود دوم | |
| دوران | ۱۸۰۸-۱۸۳۹ |
| زادروز | ۲۰ جولای ۱۷۸۵ |
| زادگاه | کاخ توپ‌قاپی در شهر قسطنطنیه |
| مرگ | ۱ جولای ۱۸۳۹ |
| پیش از | عبدالمجید |
| پس از | مصطفی چهارم |
| دودمان | خاندان عثمان |
| پدر | عبدالحمید یکم |
محمود دوم (به زبان ترکی عثمانی:محمود ثانی)(زاده ۲۰ جولای ۱۷۸۵- درگذشته ۱ جولای ۱۸۳۹) سی‌امین سلطان امپراتوری عثمانی بود که از سال ۱۸۰۸ تا زمان مرگش در ۱۸۳۹ حکومت می‌کرد.او در کاخ توپ‌قاپی در قسطنطنیه زاده شد.او پسر سلطان عبدالحمید یکم بود.دوره او بیشتر بخاطر انجام اصلاحات در امور اداری، نظامی و مالی و بویژه دوره تنظیمات اوست که توسط پسران وی عبدالمجید یکم و عبدالعزیزیکم نیز ادامه یافت.
سلیم سوم
سلیم سوم
| سلطان امپراتوری عثمانی | |
 نگاره‌ای از سلطان سلیم سوم | |
| دوران | ۱۷۸۹-۱۸۰۷ |
|---|---|
| زادروز | ۲۴ دسامبر ۱۷۶۱ |
| زادگاه | قسطنطنیه |
| مرگ | ۲۸/۲۹ ژولای ۱۸۰۸ |
| پیش از | مصطفی چهارم |
| پس از | سلطان عبدالحمید یکم |
| دودمان | خاندان عثمان |
| پدر | سلطان مصطفی سوم |
سلیم سوم (به ترکی عثمانی:سلیم ثالث) (۲۴ دسامبر ۱۷۶۱ - ۲۸/۲۹ ژولای ۱۸۰۸) از سال ۱۷۸۹ تا ۱۸۰۷ سلطان امپراتوری عثمانی بود.او پسر سلطان مصطفی سوم بود و جانشین عمویش سلطان عبدالحمید یکم شد.او در قسطنطنیه بدنیا آمد.او تا زمانی ترور شدنش سعی در انجام اصلاحاتی زیادی در ساختار دولت عثمانی کرد.
مصطفی چهارم
مصطفی چهارم
| مصطفی چهارم | |
|---|---|
| سلطان امپراتوری عثمانی | |
 نگاره‌ای از سلطان مصطفی چهارم | |
| دوران | ۱۸۰۷-۱۸۰۸ |
| زادروز | ۸ سپتامبر ۱۷۷۹ |
| زادگاه | قسطنطنیه |
| مرگ | ۱۵/۱۶ نوامبر ۱۸۰۸ |
| پیش از | محمود دوم |
| پس از | سلیم سوم |
| دودمان | خاندان عثمان |
| پدر | عبدالحمید یکم |
مصطفی چهارم (به ترکی عثمانی: مصطفی رابع) (۸ سپتامبر ۱۷۷۹ - ۱۵/۱۶ نوامبر ۱۸۰۸) از سال ۱۸۰۷ تا ۱۸۰۸ سلطان امپراتوری عثمانی بود.او در شهراستانبول بدنیا آمد. پدرش سلطان عبدالحمید یکم و برادرش، سلطان محمود دوم بود.
پس از برکناری مصطفی چهارم از پادشاهی محمود دوم در ۱۲۲۳ق/ ۱۸۰۸م به سلطنت رسید. مصطفی چهارم هم‌عصر فتحعلی شاه قاجار، شاه ایران بود.[۱]
سلطان مصطفی چهارم پس از پسر عمویش «سلیم سوم» فرمانروا شد، اما در این دوره، خلافت عثمانی بازیچهٔ دست رهبران شورش‌گر شده بود. سلیم سوم کوشیده بود اقدامات اصلاح‌گرایانه‌ای را در قلمرو خود انجام دهد که این اصلاحات با ستیزه‌جویی اسلام‌گرایان و مخالفان نوگرایی روبه‌رو شد و به برکناری سلیم انجامید.[۲]
نیروهای واپسگرا و نیز افراد «ینی چری» که منافع خود را در خطر می‌دیدند، با هرگونه اصلاحی مخالفت می‌کردند. «ینی چری»ها بارها شورش کردند و حتی چند سلطان و چند صدر اعظم را به قتل رساندند و از جمله سلطان سلیم سوم را از پادشاهی برکنار کرده و به زندان انداختند و مصطفی چهارم را به جای او نشاندند.[۳]
مصطفی چهارم که آلت دست محافظه‌کاران بود، فرمان برچیده شدن نظام جدید و نهاهای وابسته به آن را صادر کرد، و بدین‌سان دوران نظام جدید نیز به سرآمد.[۴]
سپاهیانی که به سلطان سلیم وفادار بودند، رهسپار قسطنطنیه شدند تا بار دیگر او را به پادشاهی برسانند، اما هم‌زمان با ورود آنها به قسطنطنیه، مصطفی اجازه اعدام سلیم و برادر کوچکتر خود «محمود» را صادر کرد. سلیم را خفه کردند، اما سپاهیان، «محمود» را از نهانگاهش بیرون آوردند و در سال ۱۲۲۳ قمری به سلطنت نشاندند.[۵][۶]