عبدالمجید یکم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نگاره‌ای از سلطان عبدالمجید یکم

عبدالمجید یکم (به ترکی عثمانی:عبد المجید اول) (۲۳/۲۵ آپریل ۱۸۲۳ - ۲۵ ژوئن ۱۸۶۱) سی و یکمین سلطان امپراتوری عثمانی بود که در ۲ ژولای ۱۸۳۹، جانشین پدرش سلطان محمود دوم شد.اهمیت دوران او بدلیل ظهور جنبش‌های ملی گرایی در سرزمین‌های عثمانی بود.او تلاش بسیاری کرد تا موضوع عثمانی‌گرایی را تقویت کند تا با جنبش‌های قوم‌گرایی درون امپراتوری عثمانی مقابله کند اما به رغم کوشش‌هایش برای ادغام غیر مسلمانان و غیر ترکان درون امپراتوری، نتوانست کاری به پیش ببرد.او سعی بسیاری کرد تا با قدرت‌های بزرگ اروپای غربی مانند انگلستان وفرانسه که در نبرد کریمه علیه روسیه با عثمانی همکاری کرده بودند، اتحاد ایجاد کند.در پی آن، در کنگره پاریس ۳۰ مارس ۱۸۵۶، امپراتوری عثمانی به جمع خانواده ملت‌های اروپایی اضافه شد.از دیگر دستاوردهای سلطان عبدالمجید، تعقیب دوره تنظیمات (اصلاحات) بود که توسط پدرش، محمود دوم، بنیان‌گذاری شده بود.او توانست در سال ۱۸۳۹ بطور موثری، اصلاحات درون امپراتوری عثمانی را آغاز کند