مراد یکم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سلطان مراد اوّل خداوندگار
نقاشی‌ای از سلطان مراد اوّل.
دوران	سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۸۹ میلادی
نام کامل	سلطان مراد
لقب(ها)	خداوندگار
زادگاه	سئوت،Söğüt آناتولی
آرامگاه	آلبانی
پیش از	بایزید یکم
پس از	اورخان یکم
همسران	آزپورجا خاتون نیلوفر خاتون
دودمان	عثمانی
پدر	عثمان یکم
مادر	نیلوفر خاتون
فرزندان	اورخان یکم
امضا

مراد یکم (ملقب به مراد خداوندگار) پسر بزرگ اورخان اول از نیلوفر یا هلنا شاهدختبیزانس بود. مراد از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۸۹ میلادی حکومت امپراتوری عثمانی را در دست داشت. مراد، تراکیه، مقدونیه، بلغارستان و صربستان را تسخیر کرد. او در نخستین سال‌های سلطنتش با شورش برادرش خلیل در آنکارا مواجه شد؛ و ناچار شد که شورش او را سرکوب کند. مراد سرزمین‌های شرقی تا توقات، گرید و بنادر بیزانسی را تحت تصرف عثمانیان درآورد. پس از آن، مراد به گذرگاه‌های کوه‌های بالکانبه سوی نیش که بر محل انشعاب جاده سالونیک به سمت بلگراد در شمال مشرف بود، حمله کرد. وی در شرق بلغارستان، اسلیون، کارینووا و آیدوس که بر راه‌های رشته‌کوه‌های بالکان شرقی مشرف بودند، تسخیر کرد. در سال ۱۳۶۱ میلادی، مراد با تسخیر ادرنه، مرکز تراکیه بیزانس، قلمرو عثمانی را گسترش داد. در سال ۱۳۶۳ میلادی، مراد فیلیبیه را فتح کرد و بر دره ماریتسا تسلط یافت. با فتح ایسیه در سال ۱۳۶۳ میلادی، امپراتور بیزانس معاهده‌ای را با مراد به امضا رسانید و تمام فتوحات عثمانی در اروپا را به رسمیت شناخت. جنگ نهایی در کوسوو، در غرب پریشتینا بینمیتروویچ و اسکوپیه در صربستان بین ارتش مسیحیان بالکان و عثمانیان درگرفت که به پیروزی مراد اول انجامید. سلطان مراد به دست یکی از بزرگان صربستان به ناممیلوس اوبلیک کشته شد.