اخرین اموی

مروان بن محمد( نام کامل به عربی: مروان بن محمد بن مروان بن الحکم بن أبی العاص بن أمیه) آخرین خلیفه اموی در دمشق بود، که پس که پسرعمویش ابراهیم بن ولید به خلافت نشست؛ او از سال 744 میلادی تا زمان کشته شدنش در سال 750 میلادی فرمان راند. او پیشتر، فرماندار ارمنستان و آذربایجان بود. او در طول دوران خلافتش، با ضحاک بن قیس، رهبرخوارج و نیز سلیمان بن عبدالملک در عراق درگیر بود. در اردن، ثابت بن نعیم جذامی علیه وی شورید. مروان این شورشها را سرکوب کرد، و فرماندار دیگری را برای عراقین برگزید. سفاح، عموى خویش عبد الله بن علی را به سوى شام فرستاد تا نیروهاى اموى را از بین برده و مروان را از میان بردارد. مروان در ذى حجه سال 132 در میدان جنگ کشته شد، و خلافت اموى از سرزمینها شرق برچیده شد، گرچه این حکومت در اندلس باقى ماند.

منابع و یادکردها [ویرایش]

• ثابت اسماعیل راوی. تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة. مصعب محمد ابوبکر. قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ۱۹۶۵. ۸۸.
• رسول جعفریان. تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی. مرتضی رحیمی. قم: انتشارات حوزه علمیه، ۱۳۷۸. ۸۸.
• جرالد هاوتینگ. امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-‎۷۵۰م). ترجمهٔ عیسی عبدی. سعید ذوالفقاری. تهران: امیرکبیر، ۱۳۸۷. ۹۷.